Bij het ontwaken denk ik meteen aan jou. Ook op de weg naar het werk laat je me niet los. Tijdens de koffiepauze zoek ik je op en aan mijn bureau breng je me momenten van ontspannend genot.
Zelfs in mijn dromen speel je zelden een bijrol.
Als je er niet bent, denk ik aan jou. Als je er wél bent, denk ik eigenlijk ook aan jou. Aan jouw nooit kleurloos te noemen smaak. Je geur en je smeltende textuur. Zo tastbaar, zo aanwezig en toch ook zo snel weer weg.
Je bestaan is er één van duizend variaties.
Je bent de uitvinder van bitterzoet, van indringende subtiliteit en ruwe zachtheid. Combineerbaar met alles, maar ook in je eentje een niet te onderschatten plezier. Een sensatie die moeilijk niet te beschrijven valt. Je intensiteit is onevenaarbaar en altijd veel te kort van duur.
Ik ontdoe je voorzichtig met wijsvinger en duim van je flinterdunne emballage, frivool als ogenschijnlijk onschuldige lingerie. Daarna aanschouw ik jouw unieke structuur. Je gave ebbenhouten naaktheid.
Je bent puur, je vaak Afrikaanse herkomst nooit verloochenend. Je bezit een fractie van koppigheid en een overvloed aan liefde.
Iedereen verklaart me gek, maar ik blijf erbij:‘Zwart is wél een kleur!’
Met jou verwerk ik. Met jou vergeet ik.
Een drug in moeilijke tijden Een drug in makkelijke tijden.
Mijn eerste hulp bij stress, mijn grote troost bij verdriet. Voor de gelegenheid en nog vaker zonder gelegenheid.
Met jou deel ik, maar zelden of nooit deel ik jou.
Van te veel van jou word ik ziek, van te weinig van jou word ik nog zieker.
Ik zoek je overal, zie je overal en neem je het liefst altijd mee voor het geval dat.
Ik klamp ik me vast aan jou, aanbid jou.
Ik ben verslaafd aan jou.
Antz 